Odeszli
Z głębokim żalem zawiadamiamy, że dnia 9 lipca 2022 roku zmarł Prof. dr hab. Roman Grzybowski.
Emerytowany nauczyciel akademicki Wydziału Technologii Żywności Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Uznany i ceniony specjalista w zakresie mikrobiologii technicznej i mikrobiologii żywności. Prodziekan Wydziału Technologii Żywności.
Członek wielu Komisji Senackich i Rektorskich.
Wieloletni Dyrektor Instytutu Biotechnologii Przemysłu Rolno-Spożywczego,
Członek Podkomisji Mikrobiologicznej KTiChŻ PAN, Członek Sekcji Mikrobiologicznej
Polskiego Towarzystwa Botanicznego.
Odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”.
Wyróżniony: Złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla SGGW”, Nagrodami Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz wieloma Nagrodami JM Rektora SGGW.
Żegnamy wybitnego naukowca, cenionego pedagoga i wychowawcę
wielu pokoleń młodzieży akademickiej.
Cześć Jego Pamięci!
Rektor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Dyrektor Instytutu Nauk o Żywności
Dziekan Wydziału Technologii Żywności
Nabożeństwo żałobne zostanie odprawione dnia 22 lipca br. o godz. 13.20 w Kościele pw. Św. Wincentego (rektorski – drewniany) na Bródnie,
skąd nastąpi wyprowadzenie do grobu na cmentarzu miejscowym.
Prof. dr hab. Danuta Rosołowska-Huszcz (1948-2022)
Profesor nauk rolniczych; specjalista w zakresie fizjologii żywienia; Kierownik Katedry Dietetyki w latach 2012 – 2016; kierownik studiów doktoranckich w latach 2006-2014; Prodziekan ds. Dydaktyki w latach 1999 – 2002; Prodziekan ds. Nauki w latach 2012 – 2016 na Wydziale Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji SGGW w Warszawie;
Absolwentka Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończyła w 1971 roku, uzyskując tytuł magistra biologii ze specjalnością w zakresie biochemii; w tym samym roku rozpoczęła pracę jako dyplomowany biochemik w Szpitalu Wojewódzkim w Cottbus (Niemcy).
W latach 1970-1980 zatrudniona na stanowisku asystenta i starszego asystenta w Zakładzie Fizjologii Zwierząt na Wydziale Biologii Uniwersytetu Warszawskiego; a w latach 1980-1984 odbyła studia doktoranckie na tym Uniwersytecie.
W latach 1984-2018 zatrudniona w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie na Wydziale Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji, zdobywając kolejne stopnie naukowe i tytuł naukowy oraz podejmując liczne obowiązki naukowe, dydaktyczne oraz organizacyjne.
Główne obszary działalności dydaktycznej Prof. dr hab. Danuty Rosołowskiej-Huszcz:
Od czasu zatrudnienia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w Zakładzie Fizjologii Żywienia Prof. dr hab. Danuta Rosołowska-Huszcz była współautorem programu, instrukcji i realizacji semestralnych ćwiczeń z fizjologii człowieka z elementami biochemii i anatomii oraz realizatorem autorskich wykładów z regulacji metabolizmu. Ponadto prowadziła zajęcia dydaktyczne z Biochemii Żywienia; Metabolizmu Białka i Energii, a także seminaria magisterskie. Zajęcia dydaktyczne prowadziła z wielką starannością, dbając o rozwój studentów i młodszych pracowników badawczo-dydaktycznych. Doświadczenia w zakresie organizacji i realizacji dydaktyki były podstawą powołania prof. dr hab. Danuty Rosołowskiej-Huszcz w skład Komisji Akredytacyjnej Uczelni Rolniczych do spraw akredytacji wewnętrznej na kierunku „technologia żywności i żywienie człowieka”.
Zainteresowania naukowe Prof. dr hab. Danuty Rosołowskiej-Huszcz:
Zakres badań prowadzonych przez Prof. dr hab. Danutę Rosołowską-Huszcz obejmował prace nad wpływem żywienia na metabolizm hormonów tarczycy, związkiem między prooksydacyjnymi a diabeto- i aterogennymi właściwościami tłuszczu pokarmowego oraz zależnością między sposobem żywienia a powstawaniem i rozwojem przewlekłej niewydolności nerek. Prof. dr hab. Danuta Rosołowska-Huszcz w wynikach swoich badań dowiodła m.in., że synteza hormonów tarczycy może zależeć od poziomu i składu tłuszczu diety, co dotyczy zarówno zawartości w diecie długołańcuchowych kwasów tłuszczowych wielonienasyconych, jak i ogólnej zawartości tłuszczu.
Na uwagę zasługują zwłaszcza badania dotyczące następujących tematów:
- Wpływ rodzaju i poziomu tłuszczu w diecie na regulacje hormonalne w organizmie, a w tym uwzględnienie metabolizmu hormonów tarczycy oraz zagadnienia powstawania insulinooporności;
- Wpływ dietoterapii na wybrane wskaźniki regulacji hormonalnych u kobiet z nadwagą i otyłością oraz u osób z przewlekłą niewydolnością nerek.
W zakresie wymienionych tematów badawczych zrealizowano pod kierunkiem naukowym Prof. dr hab. Danuty Rosołowskiej-Huszcz kilka rozpraw doktorskich.
W pracy naukowo-badawczej Prof. dr hab. Danuta Rosołowska-Huszcz współpracowała m.in. z Kliniką Nefrologii Centralnego Szpitala Klinicznego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Centrum Medycznym Uniwersytetu w Amsterdamie.
Kariera naukowa Prof. dr hab. Danuty Rosołowskiej-Huszcz:
Doktorat: dyscyplina – nauki przyrodnicze; data uzyskania stopnia doktora – 13.06.1986 r.; Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Wydział Biologii i Nauk o Ziemi
Tytuł rozprawy: „Udział szyszynki w regulacji dobowego rytmu poziomu wskaźników odpornościowych i hormonów uczestniczących w odpowiedzi immunologicznej u kurcząt”
Habilitacja: dziedzina – nauki rolnicze; dyscyplina – technologia żywności i żywienia; specjalność – technologia i chemia produktów roślinnych; data uzyskania stopnia – 14.04.1999 r.; Wydział Żywienia Człowieka i Gospodarstwa Domowego, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego
Tytuł rozprawy: „Wpływ niektórych czynników żywieniowych i wysiłku fizycznego na metabolizm hormonów tarczycy”
Tytuł profesora: dziedzina – nauki rolnicze; data nadania tytułu – 22.10.2007 r.
Prof. dr hab. Danuta Rosołowska-Huszcz odbyła jeden długoterminowy staż naukowy w Laboratoire du Metabolisme Azote, Institute National des Recherches Agronomiques w Clermond Ferrand we Francji (1987-1988), gdzie brała udział w badaniach nad tempem syntezy białka w różnych stanach fizjologicznych u szczurów i owiec oraz krótkoterminowy staż naukowy w Molecular Biology Unit, Rowett Research Institute w Aberdeen w Szkocji (2000).
Prof. dr hab. Danuta Rosołowska-Huszcz była niezwykle zaangażowana w kształcenie kadr naukowych, czego dowodem jest fakt sprawowania opieki naukowej nad 15 obronionymi pracami doktorskimi, o wysokim poziomie naukowym i aplikacyjnym.
Ogromne doświadczenie z tego zakresu, jak również wysoka rozpoznawalność w środowisku naukowym skupionym w dyscyplinie technologii żywności i żywienia skutkowało zapraszaniem Prof. dr hab. Rosołowskiej-Huszcz jako recenzenta rozpraw doktorskich oraz w postępowaniu o uzyskanie stopnia doktora habilitowanego.
Prof. dr hab. Danuta Rosołowska-Huszcz była współautorem licznych publikacji naukowych oraz dydaktycznych, a w tym m.in. 2 skryptów do ćwiczeń, 2 podręczników akademickich i 2 monografii, stanowiących cenne pomoce dydaktyczne w wielu ośrodkach akademickim prowadzących kształcenie na kierunkach: Technologia żywności i żywienie człowieka oraz Dietetyka.
Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną Prof. dr hab. Danuta Rosołowska-Huszcz była wyróżniona kilkakrotnie nagrodami JM Rektora Uniwersytetu Warszawskiego oraz JM Rektora Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

Heronim Olenderek (1941 – 2022)
profesor zwyczajny nauk leśnych, specjalista w zakresie geodezji leśnej, długoletni kierownik Zakładu Geodezji i Fotogrametrii Leśnej (obecnie Samodzielny Zakład Geomatyki i Gospodarki Przestrzennej), dziekan WL SGGW w latach 1993-1999 i 2002-2008.
Absolwent Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, który ukończył w 1963 r. i, bezpośrednio po otrzymaniu dyplomu, rozpoczął pracę na Wydziale Leśnym SGGW. Przeszedł tam wszystkie szczeble kariery akademickiej obejmując kolejno stanowiska asystenta, starszego asystenta, adiunkta, docenta, profesora nadzwyczajnego (od 1992 r.) i profesora zwyczajnego (od 1997 r.). Równolegle rozwijał swoją karierę naukową. W 1971 r. otrzymał stopień doktora nauk leśnych, zaś w 1984 r. – stopień doktora habilitowanego. Tytuł profesora nauk leśnych nadano mu w 1992 r. Zarówno przewód doktorski i habilitacyjny, jak i postępowanie w sprawie nadania tytułu profesora przeprowadzone były na Wydziale Leśnym SGGW.
Od 1981 do 2002 r. kierował Zakładem Geodezji i Fotogrametrii Leśnej, który wielokrotnie zmieniał swoją nazwę, a od 1 stycznia 2017 r. jest Samodzielnym Zakładem Geomatyki i Gospodarki Przestrzennej. Zorganizował i rozwinął jedyny w kraju Zakład zajmujący się systemami informacji przestrzennej w leśnictwie i ochronie przyrody. Tworzył również, organizował i kierował Zamiejscowym Ośrodkiem Dydaktycznym Międzywydziałowego Studium Gospodarki Przestrzennej w Przasnyszu. W uznaniu jego zasług na tym polu Zarząd i Rada Powiatu Przasnyskiego przyznały mu statuetkę Przasnyskiego Koryfeusza. W trakcie pracy w SGGW odbywał liczne staże zagraniczne, m.in. staże na politechnikach w Wiedniu i w Darmstadt, na uniwersytetach w Helsinkach i w Getyndze oraz w USDA Forest Service w Stanach Zjednoczonych. Na emeryturę przeszedł w 2012 r. Od lutego 2012 r. prowadził zajęcia na kierunku geodezja i kartografia, gospodarka przestrzenna i inżynieria środowiska, na Uniwersytecie Przyrodniczym w Lublinie, a od 1 lutego 2013 r. był pracownikiem Wydziału Agrobioinżynierii tegoż Uniwersytetu. Wykładał także geodezję i kartografię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w Społecznej Akademii Nauk w Łodzi i w Wyższej Szkole Infrastruktury i Zarządzania w Warszawie.
W latach 1985-1993 był prodziekanem Wydziału Leśnego. Był też długoletnim członkiem Senatu SGGW. Po raz pierwszy zasiadał w nim w kadencji 1981-1984. Był członkiem wielu komisji senackich (w tym przewodniczącym Senackiej Komisji ds. Historii i Odznaczeń w kadencji 2002-2005 i 2005-2008) i rektorskich, Rady Fundacji „Rozwój SGGW” oraz Rady Programowej Ursynowskiego Uniwersytetu III Wieku im. J. U. Niemcewicza.
W latach 1993-1999 i 2002-2008 prof. H. Olenderek piastował funkcję dziekana WL SGGW. Do jego szczególnych osiągnięć należy utworzenie, obecnie wiodącego w kraju, Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej oraz rozwój i modernizacja Leśnego Zakładu Doświadczalnego w Rogowie (czołowy ośrodek dydaktyczny, naukowy i wdrożeniowy w Europie). Nadzorował przeniesienie Wydziału ze starej siedziby przy ul. Rakowieckiej do nowego budynku na Ursynowie. Za jego kadencji dziekańskiej Wydział otrzymał akredytację Państwowej Komisji Akredytacyjnej, wdrożono studia dwustopniowe oraz nowe plany i programy studiów. Uruchomiono wspólnie z Uniwersytetem w Eberswalde studia międzynarodowe II stopnia w zakresie technologii informacyjnych w leśnictwie. Współtworzył kształcenie na nowym kierunku studiów gospodarka przestrzenna, inicjując powstanie Międzywydziałowego Studium Gospodarki Przestrzennej w SGGW w Warszawie oraz Zamiejscowego Ośrodka Dydaktycznego w Przasnyszu.
Zainteresowania naukowe prof. H. Olenderka dotyczą geomatycznych metod badania stanu i zmian środowiska ze szczególnym uwzględnieniem lasów, parków narodowych i parków zabytkowych. Jest autorem lub współautorem 263 publikacji, w tym 145 prac twórczych, 13 podręczników i skryptów oraz ponad 200 prac niepublikowanych (dokumentacje, projekty). Prace prof. H. Olenderka i jego współpracowników z Zakładu są wysoko oceniane w kraju i za granicą. Przyczyniły się istotnie do pełnienia przez Lasy Państwowe wiodącej roli w Europie we wdrażaniu systemów informacji przestrzennej. Wyniki badań znalazły szerokie zastosowanie w praktyce, m. in. w aktach normatywnych resortu środowiska. Profesor wprowadził również problematykę współczesnej geomatyki, a szczególnie systemów informacji przestrzennej, do dydaktyki SGGW. Stworzył na Wydziale Leśnym nową specjalizację. Prowadził zajęcia dydaktyczne w zakresie szeroko rozumianej geomatyki na kierunkach studiów: leśnictwo, architektura krajobrazu, ochrona środowiska, gospodarka przestrzenna. Ceniony wychowawca młodzieży. Pod jego opieką promotorską zostało zakończonych 16 przewodów doktorskich, wypromował również 137 magistrów inżynierów, 115 inżynierów i 11 licencjatów. Przygotował 35 recenzji w sprawie awansów naukowych. Był promotorem w przewodzie o nadanie godności doktora honoris causa prof. dr hab. Tomaszowi Boreckiemu.
Prof. Olenderek był organizatorem lub współorganizatorem ponad 20 konferencji krajowych i międzynarodowych, w tym Kongresu Leśników Polskich (1997 r.) i światowej Konferencji „Remote Sensing and Forest Monitoring” (1999 r.), za co otrzymał wyróżnienie Prezydenta IUFRO, oraz cyklicznych (siedmiu) konferencji „Systemy Informacji Przestrzennej w Lasach Państwowych” (po zmianie nazwy „Geomatyka w Lasach Państwowych”). Aktywnie działał na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego Polski wykonując m.in. wraz z zespołem współpracowników dokumentacje ponad 100 wiejskich parków historycznych.
Wyjątkowo aktywnie działał poza Uczelnią m.in. jako członek: Prezydium Rady Leśnictwa, Kolegium Lasów Państwowych, Zespołu Ekspertów Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu oraz Zespołu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministerialnego Zespołu ds. informacji przestrzennej i centralnego banku danych (przy Ministrze Ochrony Środowiska), Rady Naukowej Instytutu Geodezji i Kartografii, Komitetu Geodezji PAN, dwóch rad naukowych Acta Scientarum Polonorum (Administratio Locorum, Geodesia et Descriptio Terrarum), rady programowej Roczników Geomatyki. Aktywnie uczestniczył w pracach European Network for Education and Research in Land Information System, Rady Naukowej Ośrodka Kultury Leśnej w Gołuchowie, Rady Naukowej przy Mazowieckim Ośrodku Doradztwa Rolniczego, Rady Programowej Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie i Komitetu Redakcyjnego periodyku „Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej”.
Za swoje osiągnięcia naukowe i dydaktyczne oraz działalność społeczną był wielokrotnie nagradzany, m.in.: czterokrotnie nagrodą Ministra Edukacji Narodowej, nagrodą Wydziału Nauk Rolniczych i Leśnych PAN, nagrodą Ministra Kultury i Sztuki oraz nagrodami JM Rektora SGGW. Został odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz odznakami: „Za zasługi dla SGGW”, złotą odznaką Polskiego Towarzystwa Leśnego, odznaką „Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej”, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”. Został uhonorowany Kordelasem Leśnika (wyróżnienie Lasów Państwowych).
Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego docenił całokształt działalności organizacyjnej Profesora przyznając mu w roku 2012 nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.