Doktoranci SGGW – Aleksandra Jakimiuk

Dyscyplina: inżynieria lądowa i transport

Temat badań: Wpływ technicznych sposobów przykrycia i rekultywacji składowiska na wybrane komponenty środowiska

Cel badań: Celami badań są:

• analiza porównawcza przeprowadzonej rekultywacji technicznej na składowiskach odpadów w Zakroczymiu (Polska) oraz w Zdounkach (Republika Czeska),
• analiza porównawcza badań monitoringowych wód (powierzchniowych, podziemnych, odcieków) na wskazanych składowiskach,
• badanie właściwości sorpcyjnych i filtracyjnych gruntów i geosyntetyków wykorzystanych w rekultywacji,
• ocena ryzyka rozprzestrzeniania się (migracji) chmury zanieczyszczeń oraz analiza scenariuszy migracji zanieczyszczeń w środowisku gruntowo-wodnym w rejonie wybranych składowisk odpadów,
• ocena fitotoksyczności odcieków ze składowisk na podstawie różnic cyklu rozwojowego roślin.

Dlaczego zdecydowałaś się na przygotowanie doktoratu w Szkole Doktorskiej SGGW?

SGGW jest ze mną już od studiów inżynierskich, dlatego też wybór Szkoły Doktorskiej właśnie tu był prosty. W SGGW mamy fantastyczną kadrę naukową dzięki której jest możliwość stałego rozwoju, na którym najbardziej mi zależy.

Czym zajmujesz się w pracy naukowej nad doktoratem? Co sprawiło, że zainteresowałaś się tą problematyką? Czy widzisz w tym przyszłość?

W mojej pracy naukowej zajmuję się oddziaływaniem składowisk odpadów na środowisko, a dokładniej badam systemy przykryć składowisk w procesie rekultywacji technicznej.

Dlaczego taki temat? Świat dąży do gospodarki w obiegu zamkniętym, gdzie minimalizowana jest ilość odpadów kierowanych na składowiska, a więc coraz więcej starych składowisk jest rekultywowanych i nowe zagospodarowania terenu są wdrażane. Niezwykle ważny jest proces rekultywacji który nie zawsze jest prowadzony poprawnie, dlatego tez stałe poszukuje się optymalnych metod rekultywacji, które faktycznie zminimalizują negatywny wpływ obiektów na środowisko.

Czy według Ciebie kształcenie w SD może być jednocześnie pasją?

Jak najbardziej uważam, że obierana przez Doktoranta tematyka musi być dla niego interesująca i zarazem pasjonująca przede wszystkim ze względu na to, że ma on z nią spędzić co najmniej kilka lat…

Jak wygląda Twój typowy dzień z życia doktorantki?

Każdy dzień jest inny, więc ciężko jest go zgeneralizować. Przede wszystkim jest w nim wiele wyzwań, ciekawostek jak i zarazem niepewności wynikającej z prowadzenia doświadczeń laboratoryjnych.

Jak ważna jest według Ciebie w dzisiejszych czasach popularyzacja nauki?

Na świecie brakuje naukowców – dobrych naukowców. Popularyzacja nauki ma ogromną moc by ich do niej przyciągnąć, a otwarty dostęp do wyników badań czy publikacji pomaga młodym naukowcom lepiej zrozumieć problematykę ich badań jak i również ułatwia w poszukiwaniu nowych rozwiązań.

Czy uważasz, że zawód naukowca w Polsce ma sens?

Zawód naukowca w każdym kraju ma sens, ale przy tzw. otwartych drzwiach. W życiu naukowym współpraca międzynarodowa połączona z wymianą doświadczeń pełni tu kluczową rolę, bez której rozwój naukowca byłby spowolniony.

Jakie są według Ciebie cechy idealnego naukowca?

Na pierwszym miejscu postawiłabym wytrwałość w realizacji założonych celów, oprócz tego – systematyczność, determinacja i cierpliwość.

Jaki widzisz świat nauki w Twojej dyscyplinie za 20 lat?

Bez wątpienia dotychczas istniejące problemy zostaną po części rozwiązane. Niemniej jednak dyscyplina jest tak szeroka i niewyczerpywalna, że pojawią się nowe zagadnienia do opracowania, które obecnie nie stanowiły obiektu zainteresowań.

Myślę, że w dużym stopniu za 20 lat wiele wykonywanych manualnie doświadczeń zostanie skomputeryzowane, a opracowywane wyniki będą w dużej mierze opierały się na AI co przyśpieszy i uszczegółowi ich analizy.

Jaka jest Twoja recepta na sukces w świecie nauki?

5g innowacyjności, 4g wytrwałości, 3g systematyczności, 2g międzynarodowości i 1g wiary. W wyniku połączenia wszystkich składników sukces gwarantowany.