20 września 2021 roku zmarł prof. dr hab. inż. Wojciech Wolski,

Doktor Honoris Causa SGGW

Prorektor ds. Inwestycji i Współpracy z Zagranicą w latach 1978-1984

Prodziekan i Dziekan Wydziału Melioracji Wodnych w latach 1970-1978

Wojciech Wolski urodził się 27 sierpnia 1930 r. w Warszawie. Tytuł magistra inżyniera budownictwa wodnego uzyskał na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej w 1954 r. Doktorem nauk technicznych został w 1963 r. na podstawie rozprawy doktorskiej przygotowanej pod kierunkiem Profesora Radzimira Piętkowskiego na Wydziale Inżynierii Budowlanej Politechniki Warszawskiej, a stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych uzyskał na Wydziale Melioracji Wodnych SGGW w 1968 r. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1976 r., tytuł profesora zwyczajnego w 1985 r.

Był wybitnym naukowcem i organizatorem badań naukowych, specjalistą w zakresie geotechniki i hydrotechniki. Jego działalność naukowa i zawodowa koncentrowała się na modelowaniu zachowania się budowli hydrotechnicznych, rozwoju metodyki badań i doborze parametrów geotechnicznych na potrzeby projektowania, budowy i utrzymania budowli, posadowieniu nasypów na podłożu słabonośnym, fundamentowaniu budowli w trudnych warunkach geotechnicznych, monitorowaniu i ocenie stanu technicznego budowli wodnych i lądowych oraz bezpiecznym składowaniu odpadów komunalnych i przemysłowych. Efektem naukowej i organizacyjnej działalności Profesora W. Wolskiego było utworzenie na Wydziale Melioracji Wodnych SGGW nowoczesnego, na światowym poziomie Laboratorium Geotechnicznego im. prof. Władysława Kollisa.

W latach 1952–1964 Profesor pracował w Centralnym Biurze Studiów i Projektów „Hydroprojekt”. W 1952 r. rozpoczął również pracę na Wydziale Melioracji Wodnych SGGW. W Uczelni pełnił wiele ważnych funkcji: seniora budowy budynku Wydziału Melioracji Wodnych na Ursynowie, prodziekana i przez dwie kadencje dziekana tego Wydziału. W latach 1978–1984 był przez dwie kadencje prorektorem SGGW ds. inwestycji i współpracy z zagranicą, w tym drugą kadencję z wyboru po uzyskaniu autonomii przez szkolnictwo wyższe.

Profesor W. Wolski był inicjatorem i współorganizatorem studiów doktoranckich powołanych na Wydziale Melioracji Wodnych w 1978 r., które następnie reaktywował w 1994 r. i które trwają nieprzerwanie do dziś. Kierował ponad 100 pracami magisterskimi i inżynierskimi, był promotorem 15 rozpraw doktorskich, a kilku Jego wychowanków uzyskało stopień doktora habilitowanego i tytuł naukowy profesora.

Dorobek publikacyjny Profesora obejmuje ponad 200 artykułów w czasopismach krajowych i zagranicznych oraz w materiałach światowych i europejskich konferencji z zakresu geotechniki i hydrotechniki. Jest też współautorem 12 książek i monografii.

W latach osiemdziesiątych Profesor W. Wolski kierował badaniami na obiektach doświadczalnych w dolinie Noteci we współpracy ze Szwedzkim Instytutem Geotechnicznym. Efektem współpracy były wspólne publikacje – dwa Raporty Nr 32 i Nr 36 Szwedzkiego Instytutu Geotechnicznego, książka „Embankments on organic soils” wydana przez Elsevier w 1996 r. oraz doktoraty i habilitacje uzyskane przez pracowników Katedry Geotechniki. Wyniki badań w zakresie analizy zachowania się gruntów organicznych pod obciążeniem znalazły powszechne uznanie i są cytowane w publikacjach na świecie.

Profesor W. Wolski do końca działalności zawodowej kierował pracami badawczymi prowadzonymi dla Obiektu Unieszkodliwiania Odpadów Wydobywczych KGHM „Żelazny Most” jako Krajowy Ekspert Geotechniczny koordynujący prace Zespołu Ekspertów Międzynarodowych, pod przewodnictwem Profesora Michele Jamiolkowskiego, byłego Prezydenta Międzynarodowego Stowarzyszenia Mechaniki Gruntów i Inżynierii Geotechnicznej (ISSMGE). Profesor W. Wolski w 1983 r. zorganizował otwarty wykład Profesora M. Jamiolkowskiego na Wydziale Melioracji Wodnych SGGW na temat współczynnika K₀. Było to niezwykle ważne wydarzenie dla dalszego rozwoju geotechniki w Polsce. Obydwaj Panowie Profesorowie zostali w 2014 r. uhonorowani zaszczytnym tytułem Doktora Honoris Causa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

Profesor W. Wolski był głównym projektantem i konsultantem wielu obiektów hydrotechnicznych w kraju, m.in. zapór: Tresna, Przeczyce, Koronowo, Dobromierz, Słup, Klimkówka, Czorsztyn, Świnna Poręba i Myczkowce, oraz za granicą, m.in. systemów melioracyjnych Lower Tiger River, Mandali, Ranija, Abu Ghraib (Irak) i Minna (Algieria), stopni wodnych Amarah i Basrah (Irak), zapór: Mavro Colymbos (Cypr), Sittang (Birma), Sejnane (Tunezja), Keddara (Algieria), Badush (Irak) i Acarenza (Włochy), elektrowni Homs (Libia) oraz zbiorników odpadów płynnych Kemerkoy (Turcja) i Nuraxi Figus (Włochy). W latach 1971-1972 przez pół roku był ekspertem ONZ w Birmie (Rangoon).

Profesor W. Wolski prowadził wykłady jako „visiting professor” na uniwersytetach w Nigerii (1985), we Włoszech (1989) i Boliwii (1996) oraz wykłady i odczyty na uniwersytetach m.in. w Belgii, Finlandii, Kanadzie, Szwecji, Stanach Zjednoczonych, Turcji, Wielkiej Brytanii, Włoszech i Danii. Dzięki aktywności międzynarodowej Profesora W. Wolskiego mogliśmy też gościć w SGGW wybitnych profesorów z całego świata.

Profesor W. Wolski pełnił funkcję panelisty na międzynarodowych konferencjach w Brnie (1967), Moskwie (1973), Sztokholmie (1981) i Istambule (2001). Brał udział w konferencjach z zapraszanymi generalnymi referatami, m.in. w Brighton (1979), Helsinkach (1983), Dublinie (1987), Tallinie (1988), Bolton (Green 1993) i Oslo (ICOLD 1995). Pełnił funkcję przewodniczącego sesji na międzynarodowych cyklicznych konferencjach mechaniki gruntów w Helsinkach (1983), San Francisco (1985), Rio de Janeiro (1989), Florencji (1991) i Amsterdamie (1999); jako „discussion leader” prowadził sesje na konferencji w Pradze (2003) i był członkiem Komitetu Naukowego na konferencjach w Karlsruhe (Geofilters 1992) i Amsterdamie (1999).

Profesor W. Wolski zorganizował lub współorganizował szereg konferencji naukowych o zasięgu krajowym i międzynarodowym (np. Geofilters 2000, czy cykliczne krajowe konferencje mechaniki gruntów). Był prekursorem wprowadzenia Metody Elementów Skończonych (FEM) w geotechnice, organizując wspólnie z IPPT PAN cykl konferencji z zakresu modelowania numerycznego. Większość konferencji była cyklicznymi kongresami o dużym znaczeniu dla środowiska naukowego i inżynierskiego.

Profesor  W. Wolski  prowadził  bardzo  aktywną  działalność w organizacjach naukowych i zawodowych, krajowych i międzynarodowych, m.in.: w Komitecie Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, ISSMGE, ICOLD, Polskiej Izbie Inżynierów Budownictwa i Polskim Komitecie Geotechniki, w wielu z nich pełnił odpowiedzialne funkcje z wyboru.

W  czasie  okupacji  był  harcerzem Szarych  Szeregów  w  drużynie „Gigantów”. Od 2006 r. był przewodniczącym Zarządu Głównego Stowarzyszenia Szarych Szeregów oraz członkiem Społecznego Komitetu Opieki nad grobami żołnierzy batalionu „Zośka”.

Od 1992 r. Profesor W. Wolski był prezesem firmy „Geoteko” Projekty i Konsultacje Geotechniczne Sp. z o.o., w której zatrudnienie znalazło kilkudziesięciu absolwentów Wydziału Melioracji Wodnych. Najważniejsze prace wykonywane pod kierownictwem Profesora dotyczą: budynków wysokich (m.in. Daewoo Center, Rondo ONZ, FIM Tower, Złota 44, czy Warsaw Spire), składowisk odpadów oraz obiektów komunikacyjnych (m.in. autostrady A2 i A4, II linia metra w Warszawie).

Za działalność naukową i społeczną Profesor W. Wolski został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Armii Krajowej i Medalem za Warszawę 1939-1945. Wyróżniony został również Złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla SGGW” i Medalem Instytutu Agronomicznego w Marymoncie.

Cześć Jego Pamięci!

UROCZYSTOŚCI POGRZEBOWE ODBĘDĄ SIĘ DNIA 30 WRZEŚNIA BR. O GODZ. 10.00 W KOŚCIELE ŚW. KAROLA BOROMEUSZA NA POWĄZKACH, PO CZYM NASTĄPI ODPROWADZENIE NA CMENTARZ MIEJSCOWY DO GROBU RODZINNEGO.